HMS Hood

Beschrijving

HMS Hood was een Britse slagkruiser uit het interbellum en de Tweede Wereldoorlog. Het werd gelanceerd in 1918 en kwam twee jaar later in dienst. Het was 262,3 meter lang. De belangrijkste artilleriebewapening van de kruiser bestond uit acht BL Mk I-kanonnen, kaliber 381 mm. In het interbellum was de kruiser, als grootste schip ter wereld, het paradepaardje van de Royal Navy. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en de nederlaag van Frankrijk werd ze naar Gibraltar vervoerd, waar hij zich bij de Force H voegde. Op 21 mei 1941 vertrok ze, vergezeld van het slagschip “Prince of Wales”, op haar laatste reis. Drie dagen later kwamen Britse schepen in de Deense Straat in botsing met het Duitse slagschip Bismarck en de begeleidende zware kruiser Prinz Eugen. Na een kort artillerieduel over een lange afstand veroorzaakte het goedgemikte salvo een interne explosie in de achtersteven van de Hood, waardoor het schip volledig verwoestte. Van de 1.418 bemanningsleden werden slechts drie matrozen gered. Het zinken van Hood veroorzaakte een schok in Groot-Brittannië.